Marion Gerverdinck en Harriët Bergsma zoeken een antwoord op vele vragen in hun gezamenlijke Indische geschiedenis, die ook aan de basis lag van hun vorige drie voorstellingen: Ach Indo (1997), Voor God en Vaderland (2002) en Oh, laat mij dansen (2018). De beide Enschedese vrouwen, die dezelfde opleiding deden, ontmoetten elkaar in 1994. Het was Harriet die het Indische in Marion zag. En dat bleek het begin van een langdurige samenwerking. Het toeval wilde dat ze allebei al langer met de gedachte speelden een theaterstuk te maken. Beiden zijn tweede generatie-kinderen, afkomstig uit een Indisch gezin waarbij één van de ouders in het jappenkamp heeft gezeten. Samen richtten ze Stichting OerSprong op, met als doel het Indische, het theatrale en het therapeutische bij elkaar te brengen.