oersprong theater

langzaam…….wordt het lichter

 

 

 

 

 

 

23 maart, try-out De Schakel Vleuten

14 April , Wilminktheater Enschede

28 mei, de Wilde Wereld, Wageningen

 

Langzaam…wordt het lichter is het vierde Indië-stuk van Harriët Bergsma en Marion Gerverdinck. Al ruim 30 jaar werken zij samen en ze ontdekken elke keer nieuwe uitgangspunten, pijn en ontroering of verrassingen vanuit hun verleden, het leven van hun ouders en (over)grootouders. Vanuit het leven met hun familie. 

 

Zondagmiddag 14 april is hun programma te zien in De Kleine Willem.

Kaarten zijn HIER te bestellen.

Deze voorstelling is mede mogelijk gemaakt door de  en het Cultuurfonds Overijssel

voorstellingen

foto3

Ach Indo 1997

‘Ach, Indo…’ is een bijzondere voorstelling waarin Marion Gerverdinck en Harriet Bergsma een aanvulling geven op hetgeen wij Nederlanders al menen te weten over onze landgenoten die hun oorsprong in Nederlands- Indië hebben liggen. Zij behandelen in hun productie het leven in en na Nederlands-Indië, bezien door de ogen van de zogenaamde tweede generatie kinderen, hun emoties, de conflicten en de relativering van wat hun is overkomen, die in hun leven en in hun opvoeding een grote rol hebben gespeeld en misschien nog spelen.

Voor God en Vaderland 2002

het tweede stuk dat Harriet Bergsma en Marion Gerverdinck op de planken brengen, geleid door hun Indische roots. Marion is de verteller en de vertolker van alle karakters. Marion beeldt uit de lange weg van haar vader.(in real life) Haar vader is Johan Marie, geboren in 1919 te Buitenzorg/Indonesië. Verwoed KNIL-militair. Eén van de velen die zijn dierbare land noodgedwongen vaarwel moest zeggen. Die zijn leven in Nederland droeg, in de blijvende wetenschap “de eeuwige verliezer” te zijn. Wat in het leven telt dan nog? Geïntrigeerd door deze vraag wil de dochter van deze strijdende man zijn leven weergeven, in de hoop daarmee niet alleen zijn kern maar ook uw bestaan te raken.

Oh, laat mij dansen 2018

Het derde stuk van Marion Gerverdinck en Harriet Bergsma. In het stuk treden moeder en dochter naar voren, verwikkeld in de verstoringen van de moeder. Verstoringen ‘buiten haar schuld’. Dat is zéker. Zij heeft immers niet om deze tweevoudige oorlog gevraagd! Maar effecten zijn er. En wie had er destijds ruimte om aandacht te geven aan deze diepe trauma's?! Ieder van ons heeft een moeder. Velen van ons hebben een kind. En wij geven door. En zijn verantwoordelijk voor wat we doorgeven. Ook in het heden, in het Nederlandse, zien we mensen die tot in hun volwassenheid kampen met hun problemen met hun ouders (zegt de psycholoog van nu). Naast het bieden van een interessant en mooi schouwspel, waar jaren werk in zit, hopen de makers met hun voorstelling bij te dragen aan bewuster besef van eigen ervaringen en eigen gedrag. En een besef van de impact van gedrag. We hopen bij te dragen aan het besef van nóódzaak van liefde. We kúnnen immers niet zonder ...